เกี่ยวกับประวัติกีฬาแบดมินตัน (ลูกขนไก่)

ปัจจุบันการเล่นแบดมินตันเป็นกีฬาประจำในชีวิตประจำวันของผู้คน และแม้แต่คนเพียงคนเดียวก็ยังสามารถเพลิดเพลินกับการเล่นแบดมินตันได้เครื่องป้อนลูกแบดมินตัน .

เกี่ยวกับแบดมินตัน มีความคิดเห็นที่แตกต่างกันเกี่ยวกับต้นกำเนิดของแบดมินตัน ในศตวรรษที่ 14 และ 15 ไม้แบดมินตันดั้งเดิมปรากฏขึ้นครั้งแรกในญี่ปุ่น ซึ่งเป็นไม้ที่ทำจากไม้ และนำขนนกใส่ลงไปในเมล็ดเชอร์รี่เพื่อทำเป็นแบดมินตัน นี่คือจุดเริ่มต้นของกีฬาแบดมินตันครั้งแรกในประวัติศาสตร์ อย่างไรก็ตาม การออกแบบนี้ค่อยๆ หายไปจากสายตาของผู้คนเนื่องจากความทนทานต่ำและความเร็วในการบินที่ช้า

ประมาณศตวรรษที่ 18 กีฬาแบดมินตันที่คล้ายกับกีฬาแบดมินตันดั้งเดิมของญี่ปุ่นเริ่มปรากฏในอินเดีย ลูกแบดมินตันทำจากกระดาษแข็งมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 6 เซนติเมตร มีรูเล็กๆ ตรงกลาง และใต้แผ่นฟอยล์ขนไก่ พวกมันจะกลายเป็นลูกขนไก่แบดมินตัน ในอินเดีย กีฬาชนิดนี้เรียกว่า ปูนา
กีฬาแบดมินตันสมัยใหม่มีต้นกำเนิดในประเทศอินเดีย ก่อตั้งในสหราชอาณาจักร

ในช่วงทศวรรษ 1860 เจ้าหน้าที่ชาวอังกฤษที่เกษียณอายุแล้วกลุ่มหนึ่งได้นำกีฬาประเภทแบดมินตันที่เรียกว่า "ปูนา" กลับมาจากเมืองมุมไบ ประเทศอินเดีย

ในปีพ.ศ. 2413 ชาวอังกฤษเริ่มศึกษาไม้แร็กเกตโดยใช้ไม้ก๊อกและขนนกร่วมกัน

ในปี ค.ศ. 1873 ขุนนางชาวอังกฤษบางท่านได้เล่นแบดมินตันในคฤหาสน์มินตันทาวน์ ในเวลานั้น สนามกีฬาแห่งนี้เป็นพื้นที่สีเขียวรูปน้ำเต้า มีราวกั้นเป็นรูปตาข่ายอยู่ตรงกลาง นับแต่นั้นมา กีฬาแบดมินตันก็ได้รับความนิยม

ในปีพ.ศ. 2418 กีฬาแบดมินตันได้กลายมาเป็นที่รู้จักอย่างเป็นทางการในหมู่ผู้คน

ในปีพ.ศ. 2420 กฎกติกากีฬาแบดมินตันฉบับแรกได้รับการตีพิมพ์ในประเทศอังกฤษ

หลังจากปี พ.ศ. 2421 อังกฤษได้กำหนดกฎกติกากีฬาที่สมบูรณ์และเป็นหนึ่งเดียวมากขึ้น โดยเนื้อหาโดยรวมมีความคล้ายคลึงกับแบดมินตันในปัจจุบัน

ในปีพ.ศ. 2436 สโมสรแบดมินตันในสหราชอาณาจักรได้รับการพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง และมีการจัดตั้งสมาคมแบดมินตันขึ้นเป็นครั้งแรก โดยกำหนดข้อกำหนดเกี่ยวกับสถานที่และมาตรฐานของกีฬา

ในปีพ.ศ. 2442 สมาคมแบดมินตันอังกฤษได้จัดการแข่งขันแบดมินตันขึ้นเป็นครั้งแรก

ในปีพ.ศ. 2453 กีฬาแบดมินตันสมัยใหม่ได้รับการนำเข้าสู่ประเทศจีน

ในปี พ.ศ. 2477 กีฬาแบดมินตันระดับนานาชาติที่จัดร่วมกันโดยเดนมาร์ก ไอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ แคนาดา สหราชอาณาจักร และประเทศอื่นๆ ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการต่อหน้าผู้คนทั่วโลก กีฬาชนิดนี้ได้แพร่หลายในยุโรปและได้รับความสนใจอย่างกว้างขวาง

ในปีพ.ศ. 2482 สหพันธ์แบดมินตันนานาชาติได้นำ “กฎแบดมินตัน” ฉบับแรกมาใช้ ซึ่งประเทศสมาชิกทุกประเทศต้องปฏิบัติตาม

ในปีพ.ศ. 2521 สหพันธ์แบดมินตันโลก (หรือเรียกสั้นๆ ว่า BWF) ก่อตั้งขึ้นในฮ่องกง และจัดการแข่งขันแบดมินตันชิงแชมป์โลกติดต่อกัน 2 สมัย

ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2524 สหพันธ์แบดมินตันนานาชาติได้คืนที่นั่งทางกฎหมายให้กับประเทศจีนในสหพันธ์แบดมินตันนานาชาติ ซึ่งเปิดหน้าใหม่ในประวัติศาสตร์แบดมินตันนานาชาติ

เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2528 การประชุมคณะกรรมการโอลิมปิกสากลครั้งที่ 90 มีมติให้แบดมินตันเป็นกีฬาอย่างเป็นทางการของการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก

ในปีพ.ศ. 2531 แบดมินตันได้รับการบรรจุเป็นรายการแข่งขันในโอลิมปิกที่กรุงโซลและประสบความสำเร็จ

ในปี พ.ศ. 2535 แบดมินตันได้รับการบรรจุเป็นกิจกรรมอย่างเป็นทางการในโอลิมปิกที่เมืองบาร์เซโลนา โดยได้เหรียญทอง 4 เหรียญจากประเภทชายเดี่ยว หญิงเดี่ยว และคู่

ในปี พ.ศ. 2539 ได้มีการเพิ่มการแข่งขันประเภทคู่ผสมในโอลิมปิกที่แอตแลนตา และเพิ่มจำนวนเหรียญทองโอลิมปิกแบดมินตันเป็น 5 เหรียญ

ในปี พ.ศ. 2548 สำนักงานใหญ่ของ IBF ได้ย้ายไปยังกรุงกัวลาลัมเปอร์

ในปี พ.ศ. 2549 สหพันธ์แบดมินตันนานาชาติ (IBF) ได้เปลี่ยนชื่ออย่างเป็นทางการเป็น สหพันธ์แบดมินตันโลก (BWF) หรือ สหพันธ์แบดมินตันโลก ในปีเดียวกันนั้น กฎแบดมินตันฉบับใหม่ก็ได้รับการบังคับใช้อย่างเป็นทางการหลังจากทดลองใช้เป็นเวลาสามเดือน โดยถูกนำมาใช้ครั้งแรกในการแข่งขัน Thomas Cup และ Uber Cup ในปีเดียวกันนั้น