ประวัติความเป็นมาของกีฬาแบดมินตัน (ลูกขนไก่)

ปัจจุบันการเล่นแบดมินตันเป็นกีฬาประจำในชีวิตประจำวันของผู้คน และในปัจจุบันแม้แต่คนคนหนึ่งก็ยังสามารถเพลิดเพลินกับการเล่นแบดมินตันได้ด้วยเครื่องป้อนลูกแบดมินตัน .

เมื่อพูดถึงแบดมินตัน มีความคิดเห็นที่แตกต่างกันเกี่ยวกับต้นกำเนิดของแบดมินตัน ในศตวรรษที่ 14 และ 15 ไม้แบดมินตันดั้งเดิมปรากฏตัวครั้งแรกในญี่ปุ่น ซึ่งเป็นไม้ที่ทำจากไม้และนำขนนมาใส่ในเมล็ดเชอร์รี่เพื่อทำเป็นแบดมินตัน นี่คือการก่อตัวของเกมแบดมินตันครั้งแรกในประวัติศาสตร์ อย่างไรก็ตาม การออกแบบนี้ค่อยๆ หายไปจากสายตาของผู้คนเนื่องจากความแข็งแรงต่ำและความเร็วในการบินช้า

ราวๆ ศตวรรษที่ 18 กีฬาแบดมินตันที่คล้ายกับกีฬาดั้งเดิมของญี่ปุ่นเริ่มปรากฏในอินเดีย ลูกแบดมินตันทำจากกระดาษแข็งที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 6 เซนติเมตร มีรูเล็กๆ ตรงกลาง และใต้แผ่นฟอยล์ขนไก่ ลูกบอลจะกลายมาเป็นลูกขนไก่แบดมินตัน ในอินเดีย กีฬานี้เรียกว่าปูนา
กีฬาแบดมินตันสมัยใหม่มีต้นกำเนิดในประเทศอินเดีย และก่อตั้งขึ้นในสหราชอาณาจักร

ในช่วงทศวรรษปี ค.ศ. 1860 นายทหารชาวอังกฤษที่เกษียณอายุแล้วกลุ่มหนึ่งได้นำเกมประเภทแบดมินตันที่เรียกว่า “ปูน่า” กลับมาจากเมืองมุมไบ ประเทศอินเดีย

ในปีพ.ศ. 2413 ชาวอังกฤษได้เริ่มศึกษาการเล่นแร็กเกตโดยใช้ไม้ก๊อกและขนนกร่วมกัน

ในปี 1873 ขุนนางอังกฤษบางคนได้เล่นแบดมินตันในคฤหาสน์ของเมืองมินตัน ในเวลานั้นสนามกีฬาเป็นพื้นที่สีเขียวรูปน้ำเต้าที่มีราวกั้นเป็นรูปตาข่ายอยู่ตรงกลาง ตั้งแต่นั้นมา กีฬาแบดมินตันก็ได้รับความนิยม

ในปีพ.ศ. 2418 กีฬาแบดมินตันได้ปรากฏขึ้นอย่างเป็นทางการในสายตาของผู้คน

ในปีพ.ศ. 2420 กฎกติกาการแข่งขันแบดมินตันฉบับแรกได้รับการตีพิมพ์ในประเทศอังกฤษ

หลังจากปี พ.ศ. 2421 อังกฤษได้กำหนดกฎเกณฑ์กีฬาที่สมบูรณ์และเป็นหนึ่งเดียวกันมากขึ้น โดยเนื้อหาโดยรวมก็คล้ายกับแบดมินตันในปัจจุบัน

ในปีพ.ศ. 2436 สโมสรแบดมินตันในสหราชอาณาจักรได้รับการพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง และมีการจัดตั้งสมาคมแบดมินตันแห่งแรกขึ้น โดยกำหนดข้อกำหนดเกี่ยวกับสถานที่และมาตรฐานของกีฬา

ในปีพ.ศ. 2442 สมาคมแบดมินตันแห่งอังกฤษได้จัดการแข่งขันแบดมินตันขึ้นเป็นครั้งแรก

ในปีพ.ศ. 2453 กีฬาแบดมินตันสมัยใหม่ได้รับการแนะนำเข้าสู่ประเทศจีน

กีฬาแบดมินตันระดับนานาชาติซึ่งจัดร่วมกันโดยเดนมาร์ก ไอร์แลนด์ เนเธอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ แคนาดา สหราชอาณาจักร และประเทศอื่นๆ ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการต่อหน้าผู้คนทั่วโลกในปี 1934 และได้เริ่มแพร่หลายในยุโรปและได้รับความสนใจอย่างกว้างขวาง

ในปีพ.ศ. 2482 สหพันธ์แบดมินตันนานาชาติได้นำ “กฎแบดมินตัน” ฉบับแรกมาใช้ซึ่งประเทศสมาชิกทุกประเทศต้องปฏิบัติตาม

ในปีพ.ศ. 2521 สหพันธ์แบดมินตันโลก (หรือเรียกสั้นๆ ว่า BWF) ก่อตั้งขึ้นในฮ่องกง และจัดการแข่งขันแบดมินตันชิงแชมป์โลกติดต่อกัน 2 สมัย

ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2524 สหพันธ์แบดมินตันนานาชาติได้คืนที่นั่งทางกฎหมายให้กับประเทศจีนในสหพันธ์แบดมินตันนานาชาติ ซึ่งเปิดหน้าใหม่ในประวัติศาสตร์แบดมินตันนานาชาติ

เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน พ.ศ.2528 การประชุมคณะกรรมการโอลิมปิกสากลครั้งที่ 90 มีมติให้แบดมินตันเป็นกิจกรรมอย่างเป็นทางการของกีฬาโอลิมปิก

ในปีพ.ศ. 2531 กีฬาแบดมินตันได้รับการบรรจุเป็นรายการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่กรุงโซลและประสบความสำเร็จ

ในปี พ.ศ. 2535 แบดมินตันได้รับการบรรจุเป็นกิจกรรมอย่างเป็นทางการในโอลิมปิกที่เมืองบาร์เซโลนา โดยได้เหรียญทอง 4 เหรียญจากประเภทชายเดี่ยว หญิงเดี่ยว และคู่

ในปีพ.ศ. 2539 ได้มีการเพิ่มการแข่งขันประเภทคู่ผสมในโอลิมปิกที่เมืองแอตแลนตา ทำให้จำนวนเหรียญทองโอลิมปิกแบดมินตันรวมทั้งหมดเป็น 5 เหรียญ

ในปี พ.ศ. 2548 สำนักงานใหญ่ของ IBF ได้ย้ายไปยังกัวลาลัมเปอร์

ในปี 2549 สหพันธ์แบดมินตันนานาชาติ (IBF) ได้เปลี่ยนชื่ออย่างเป็นทางการเป็นสหพันธ์แบดมินตันโลก (BWF) หรือสหพันธ์แบดมินตันโลก ในปีเดียวกันนั้น กฎแบดมินตันใหม่ได้รับการบังคับใช้อย่างเป็นทางการหลังจากทดลองใช้เป็นเวลา 3 เดือน โดยมีการใช้ครั้งแรกในการแข่งขันโธมัสคัพและอูเบอร์คัพในปีนั้น